Adı başarılı bir bilgisayar programcısına çıktığı halde hayatını bir türlü istediği gibi programlayamayan, üstelik yeni karşılaşmalara dair umutlarını da bir çeşit gereksizler, hatta kendi kayıplar dosyasında gizleyerek bir nebze rahatlayabileceğine, dahası yeni oyunlar bulabileceğine her geçen gün biraz daha inanan Hilmi, genç yaşında o amansız, kalleş hastalıktan kaybettiği altı aylık karısına duyduğu doyumsuz,tükenmemiş aşkın ve yaşanmışlıklardan doğan ihtimallerle beslenen hasretin etkisiyle perdelerini kapalı tutulduklarında kendisine hapse tıkılmışlık hissi verdikleri için hep açık tutup, hep aynı masada elleriyle hazırladığı kuzu pirzola, tereyağlı yasemin pilavı, taze soğanlı kıvırcık salata ve cevizli kabak tatlısından oluşmuş iki kişilik sofrayı, her evlenme yıldönümlerinde vazgeçemediği anma töreni adına kurduğu akşamların on ikincisinde, bu yalnızlığı yaşadığı odayı adeta bir tiyatro sahnesi gibi gören, karşı apartmandaki dairesine kısa süre önce tasınmıs, dokuz yıldır da hiç kimseye anlatamadığı insandan gelecek telefonu bekleyen Nevin tarafından uzun uzun seyredildiğini, ancak birkaç hafta sonra, herkesi birçok sarsıntısı üzerine bir daha düşünmeye çağıran o hakiki depremin hemen ertesinde öğrenecekti.
Bir cümlelik aşklar, Mario Levi
